Rodzaje lin żeglarskich

Liny Żeglarskie

Olinowanie ruchome

Olinowanie ruchome to liny żeglarskie służące do obsługi takielunku, czyli manewrowania żaglami lub innymi elementami osprzętu, np. miecza, płetwy sterowej, bomu. Są to między innymi: szoty, brasy, fały i kontrfały, topenanty, dirki, gai, obciągacze bomu, szkentle, halsy itp. Do olinowania ruchomego stosuje się głównie miękkie liny plecione. Grubość liny do jachtu dobieramy w zależności od obciążenia podczas pracy. Liny żeglarskie produkowane są najczęściej z tworzy sztucznych, ponieważ posiadają one najlepsze parametry wytrzymałościowe i odporność na warunki atmosferyczne. Są to materiały takie jak: poliester, polipropylen, poliamid lub polietylen. Poniżej przedstawimy krótką charakterystykę i zastosowanie lin żeglarskich.

Liny kewlarowe

Kewlar to aromatyczne włókna poliamidowe zwane też włóknami aramidowymi lub twaronem. Został wynaleziony w laboratoriach DuPont w 1965 roku przez zespół badaczy pod kierunkiem Stefani Kwolek (amerykanki polskiego pochodzenia). Kewlar posiada bardzo wysokie właściwości wytrzymałościowe i dlatego jego włókna stosowane są m.in. w kamizelkach kuloodpornych, kaskach, hełmach ochronnych, trampolinach, wewnętrznych powłokach nart, rakietach tenisowych a w motoryzacji do wzmocnienia obręczy. Jest około 5 razy lżejszy od stali mającej taką samą grubość, a przy tym charakteryzuje się niezwykle małym wydłużeniem, jest niepalny, odporny na złamanie i nie przewodzi prądu. Liny kewlarowe są trzykrotnie wytrzymalsze od lin poliamidowych i poliestrowych. Włókna kewlarowe mają jednak słabą odporność na promienie UV i dlatego w jej konstrukcji stosuje się oplot z włókien poliestrowych a dopiero wewnątrz pleciony rdzeń kewlarowy. Linka wykonana z samego kewlaru przez działanie słońca, straciła by w krótkim czasie wytrzymałość nawet o 60%. Trzeba jednak podkreślić, że posiadają też trudne cechy eksploatacyjne, słabe trzymanie się oplotu, trudność w wykonaniu końcówek, nie dają się zatopić jak inne liny z tworzyw sztucznych i są sztywne w stanie mokrym. Wszystko to powoduje, że są one w żeglarstwie coraz rzadziej stosowane. 

Liny z dyneemy

Dyneema to wysoko przetworzony polietylen o ultra wysokiej masie cząsteczkowej (UHMWPE) produkowanego przez Royal DSM N.V. Jest to materiał używany m.in. do produkcji pętli wspinaczkowych, repsznurów, kamizelek kuloodpornych oraz implantów w medycynie. Liny uzyskane z włókna Dyneema porównując wagowo, są piętnastokrotnie mocniejsze od lin stalowych i dwukrotnie od lin kewlarowych. To stosunkowo nowe tworzywo znane w handlu także jako spectra, ze względu na produkcję przez dwie różne firmy. Liny Dyneema posiadają oplot poliestrowy zabezpieczający przed UV. Charakteryzują się olbrzymią wytrzymałością, dużą odpornością na ścieranie i niedużą rozciągliwością. Dlatego, mimo wyższej relatywnie ceny, cieszą się dużym powodzeniem wśród żeglarzy. Są zdecydowanie najlepszymi linami na na fały, także stosowane jako liny szotowe, holownicze, cumownicze czy obciągacze bomu.

Liny poliestrowe

Ze względu na bardzo dobry stosunek jakości do ceny, liny poliestrowe są najczęściej wybierane przez żeglarzy. Charakteryzują się przede wszystkim znakomitą odpornością na promieniowanie UV, bardzo dobrą wytrzymałością i odpornością na ścieranie, dobrą odpornością na chemikalia. Liny żeglarskie poliestrowe wykorzystywane są głównie na fałach, kontrfałach, na liny szotowe i brasy. Posiadają niską rozciągliwość i nie unoszą się na wodzie, dzięki temu świetnie nadają się na mooringi. W odróżnieniu od lin poliamidowych także w stanie mokrym są prężne i miękkie. 

Liny polipropylenowe